Op een dag word ik gebeld. “Ik ben een moeder, van een crimineel. Jij geeft toch voorlichting aan mensen over georganiseerde misdaad? Ik wil graag dat mensen weten hoe vreselijk het is, als jouw kind in die wereld terecht komt. Maar ik ben bang. Kun jij mijn verhaal verder vertellen, anoniem. Kunnen we elkaar anoniem ergens ontmoeten?”
Verbaasd antwoord ik: “Natuurlijk kunnen we elkaar ergens ontmoeten.” En we spreken af. Ik weet nog steeds haar naam niet – en heb geen idee wie haar zoon is. Maar weet wel, dat ik onder de indruk ben van haar verhaal.
Petra, programmaleider.
